عمدتاً شامل جنس و کاربردپذیری می‌شود. در ادامه، تحلیلی از چندین جنس رایج تیغه چکش و مواد کاربردی آنها ارائه شده است:
فولاد کم کربن: تیغه‌های چکش از جنس فولاد کم کربن برای خرد کردن مواد عمومی مانند غلات، کاه و غیره مناسب هستند. مزیت آن هزینه کمتر، اما مقاومت در برابر سایش و سختی کمتر است که آن را برای کار با مواد نرم‌تر مناسب می‌کند.
فولاد کربن متوسط: تیغه‌های چکش فولاد کربن متوسط از سختی و مقاومت در برابر سایش خوبی برخوردارند و برای موادی با سختی متوسط مانند شاخه‌های درخت، شاخه‌های کوچک درخت و غیره مناسب هستند. دوام خوبی دارند، اما هزینه آنها نسبتاً بالاست.
چدن مخصوص: چکش‌های چدن مخصوص برای پردازش مواد سخت‌تر مانند استخوان، سنگ معدن و غیره مناسب هستند. این نوع چکش مقاومت خوبی در برابر سایش دارد، اما پردازش آن دشوار است.
عملیات کوئنچ: قطعات چکشی که تحت عملیات کوئنچ قرار گرفته‌اند، سختی بالاتری دارند و برای پردازش مواد با سختی بالا مانند آجیل، استخوان و غیره مناسب هستند. مقاومت در برابر سایش و عمر مفید آنها نسبتاً طولانی است.
کربن‌دهی و کوئنچ: قطعات چکشی که با کربن‌دهی و کوئنچ تیمار می‌شوند، سختی و مقاومت سایشی بالاتری دارند و برای فرآوری مواد بسیار سخت مانند سنگ، سنگ معدن و غیره مناسب هستند. این روش فرآوری می‌تواند عمر مفید تیغه چکش را به طور قابل توجهی بهبود بخشد.
کاربید تنگستن: چکش کاربید تنگستن در حال حاضر یکی از سخت‌ترین مواد موجود در بازار است که برای پردازش مواد بسیار سخت مانند سنگ، سنگ معدن و غیره مناسب است. مقاومت در برابر سایش و عمر مفید آن بسیار طولانی است، اما هزینه آن نسبتاً بالاست.
مزایا و معایب تیغه‌های چکش ساخته شده از مواد مختلف به شرح زیر است:
فولاد کم کربن: کم هزینه، اما مقاومت در برابر سایش و سختی کم.
فولاد کربن متوسط: سختی و دوام بالا، اما هزینه بالایی دارد.
چدن مخصوص: مقاومت سایشی خوبی دارد، اما فرآوری آن دشوار است.
عملیات کوئنچ: سختی بالا و عمر طولانی.
کربن‌دهی و کوئنچ: سختی بسیار بالا، عمر طولانی، اما هزینه بالا.
کاربید تنگستن: بالاترین سختی و عمر مفید بسیار طولانی، اما بالاترین هزینه را دارد.
انتخاب جنس مناسب برای چکش نیاز به در نظر گرفتن عواملی مانند سختی ماده، الزامات پردازش و هزینه دارد.
زمان ارسال: ۲۸ فوریه ۲۰۲۵